Desanka Maksimović, pesnikinja koja je svojim delima srpsku književnost učinila besmrtnom, rođena je 16.maja 1898.godine u idiličnom zaseoku Rabrovica kod Valjeva. Njezino detinjstvo bilo je ispunjeno pesmom ptica i blistavim sunčevim zracima. Ona je često isticala da je upravo tu, u Brankovini, gde je rasla, otkrila nežnosti života i misterije prirode.
Desankina inspiracija za poeziju proizlazila je iz tih ranih dana provedenih u prirodi. Njeni stihovi su bili prožeti pesmom ptica koje je slušala dok je odrastala. Ovaj bliski odnos sa prirodom nije samo hranio njenu maštu, već joj je služio i kao temelj za književna dela.
Nakon završetka gimnazije u Valjevu, odlučila se za dalje školovanje, upisavši svetsku književnost, opštu istoriju i istoriju umetnosti na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Tokom tih godina, u jednom ruskom klubu u Beogradu, Desanka je srela Sergeja Slatiskova, ruskog emigranta, i svoju prvu ljubav. Njih dvoje su delili strast prema poeziji i venčali su se 1933. godine.
Nakon završetka studija, Desanka je započela svoju karijeru kao profesorica. Radila je u nekoliko gimnazija u Beogradu i okolini, a zatim je otputovala u Pariz gde je provela godinu dana kao stipendista francuske vlade. Po povratku, predavala je u različitim školama, među kojima se posebno izdvaja Treća ženska gimnazija u Beogradu.
Desankin društveni život bio je jednako bogat kao i njen književni rad. Prijateljevala je s mnogim istaknutim piscima toga doba, uključujući Miloša Crnjanskog, Ivu Andrića, Gustava Krkleca, Isidoru Sekulić i Branka Ćopića.
Maksimovićeva je bila pesnikinja, pripovedač, romansijerka, pisac za decu, a povremeno se bavila i prevođenjem, mahom poezije, sa ruskog, slovenačkog, bugarskog i francuskog jezika.
Objavila je oko pedeset knjiga poezije, pesama i proze za decu i omladinu, pripovedačke, romansijerske i putopisne proze. Svoje prve pesme je objavila davne 1920. godine u časopisu „Misao“.
Njeno pesničko delo, oblikovano bogatim iskustvima i ljubavlju prema prirodi I životu uopšte, ostavilo je neizbrisiv trag u srpskoj književnosti. Desanka Maksimović je postala članica Srpske akademije nauka i umetnosti 1963. godine, a njeni stihovi i danas nadahnjuju i dotiču srca čitalaca širom sveta.
Preminula je u Beogradu 11. februara 1993. godine, u svojoj 95. godini, ali njeni stihovi i dalje žive, podsećajući nas na snagu i lepotu pesničkog duha.
(osnazenazena/wikipedia)
